Początki
Na terenie dzisiejszego Sopotu już w VII w. istniała słowiańska twierdza. Początkowo ze względu na swoje dogodne położenie pełniła ważne funkcję handlowe. Z czasem znaczenie twierdzy się zmniejszyło i w X w. działała w tym miejscu tylko osada rybacka, która w późniejszym czasie została całkowicie porzucona. Teren ten został ponownie zasiedlony wiek później. W granicach terytorialnych naszego miasta powstały dwie wioski Stawowie i Gręzewo. Należące do opactwa cystersów oliwskich wioski, po raz pierwszy pojawiają się w zapiskach w roku 1186. Kolejną wioska, która osiedliła się na terenie dzisiejszego Sopotu było Świemierowo. Po raz pierwszy wspomniane w 1212 roku w dokumencie wydanym przez przez Mestwina I. Wioska była w posiadaniu klasztoru norbertanek z okolic Żukowa.
Uzdrowisko
W 1283 roku nastąpiła pierwsza wzmianka o miejscowości w akcie donacyjnym księcia pomorskiego Mściwoja II na rzecz klasztoru cystersów w Oliwie. W 1823 Jan Jerzy Haffner, były lekarz armii napoleońskiej, wznosi Zakład Kąpielowy. Kolejne budynki uzdrowiskowe – Dom Zdrojowy, Łazienki Południowe i Łazienki Północne powstały w kolejnych latach. W 1870 r. do Sopotu dociera kolej.
Pod koniec XIX wieku niewielkiej długości molo było idealnym miejscem spacerów dla mieszkańców i turystów. Skwer kuracyjny, który do dzisiaj stanowi główny punkt miasta już w tamtych latach tętnił życiem. Uzdrowiskowy charakter tego miejsca sprawił szybki rozwój, powstało wiele hoteli i lokali usługowych.
Sopot miastem, Ratusz w Sopocie
Pierwszy ratusz sopocki istniał w miejscu obecnego, w nieistniejącej dziś Willi Fewsona. Dekretem cesarskim z 8 października 1901 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie – ich uroczyste nadanie miało miejsce 1 kwietnia 1902 i właśnie w tym miejscu odbyła się pierwsza sesja Rady Miasta. W latach 1910 – 1911 na miejscu Willi Fewsona wybudowano nowy Ratusz, według projektu architekta miejskiego Paul Puchmüllera. Początkowo budynek sięgał wieży zegarowej. W latach 1922–1923 został rozbudowany o galerię i salę posiedzeń rady miejskiej. Stan jaki znamy do dzisiaj został wprowadzony podczas rozbudowy w latach 1922 – 1923.
W latach 1919-1939 Sopot znajdował się w granicach Wolnego Miasta Gdańska. Ulica Morska (obecnie Bohaterów Monte Cassino) już w tych czasach stanowiła doskonałe miejsce do spaceru. Organizowano w tym miejscu Karnawał sopocki z paradami i wystąpieniami artystów. Przy ulicy działały liczne sklepy usługowe, hotele i restauracje. W Domu Zdrojowym działa prężnie restauracja, wystawiano także sztuki teatralne. Do mola w Sopocie przybijały liczne jachty, a w dobrym tonie było pokazać się na sopockim skwerze kuracyjnym.
Od 1923 roku w Domu Zdrojowym działało ekskluzywne kasyno, które było tak popularne, że obok wybudowano Kasino Hotel (dzisiaj Grand Hotel). Z usług hotelu korzystali głownie niemieccy i polscy bogaci ziemianie i bankierzy. Przed hotelem była niewielka scena, gdzie organizowano wydarzenia muzyczne.
Przed wojną ruch samochodowy na sopockich ulicach brukowanych był niewielki. Poruszali się nimi głównie bogaci kuracjusze, większość osób korzystała z powozów.
Okres wojenny
W latach 1939-1945 Sopot został włączony do III Rzeszy. W czasie wojny na Grand Hotelu pojawiły się swastyki. To właśnie z tego hotelu niemieccy żołnierze dowodzili walkami o Oksywie i Półwysep Helski. Pod koniec września 1939 roku w hotelu przebywał Adolf Hitler. W późniejszym okresie stanowił miejsce przebywania wielu wysokich rangą niemieckich wojskowych.
Wojska radzieckie wkroczyły do Sopotu 23 marca 1945 obchodząc się z nim dosyć łagodnie. Pod koniec wojny zniszczeniu uległo 135 budynków, co stanowiło 10% ówczesnej zabudowy. Między 1945 a 1975 rokiem miasto było siedzibą powiatu, w 1945 również władz wojewódzkich.
